Wat doet verlof met ons?

Ons verlof komt nu dichterbij. Ik zit bij ons op de bank met een pen en notebook. De meeste blogs schrijf ik allereerst op deze manier, waarna ik het later uittype. Pen en papier, het schrijven, helpt me tot rust te komen, om die woorden op te schrijven die in me opkomen. Die verwoorden hoe ik mij voel en wat ik ervaar. Wat doet verlof met ons als gezin?

 

Fijne emoties

Een verlof periode is altijd een drukke periode met gemengde emoties. We vinden het leuk om op reis te gaan, om familie, vrienden, bekenden, supporters te ontmoeten en om weer even heerlijk Nederlands te eten. 😉Dat is iets waar we naar uitkijken en waar we echt van genieten als we weer in Nederland zijn. Het is leuk om opa en oma, broers en zussen, neefjes en nichtjes, ooms en tantes, vrienden en bekenden weer te ontmoeten.

 

Waar is ons thuis?

Tegelijkertijd merken we dat we het moeilijk vinden om met verlof te gaan. We laten opnieuw ons “thuis” achter ons om op reis te gaan, naar een onbekend land. Want begrijp me goed, ook al komen we uit Nederland; Nederland, familie, vrienden, bekenden zijn veranderd en dus in zeker opzicht nieuw en onbekend. We voelen ons in Papua “thuis”. We houden van Papua. En dit is de plek waarvoor God ons heeft geroepen. We houden van de mensen, de natuur, de cultuur(ook al zijn er een hoop dingen die wij nog niet snappen), de complexiteit van het leven te midden van verschillende culturen. Het heeft ons veranderd en gevormd.

 

Laatste keren en opruimen

We ervaren stress om ons huis op te ruimen, er komen namelijk weer mensen in ons huis als wij weg zijn. Koffers moeten worden gepakt, de laatste dingen moeten worden geregeld. En we zeggen tot ziens tegen onze collega’s en vrienden. Er komen allerlei “laatste keren” langs. De laatste keer school, de laatste keer spelen op school, laatste werkdag en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

 

Niet fijne emoties

Waarschijnlijk worden we weer geconfronteerd met verdriet tijdens dit verlof. Verdriet omdat we ons huis achter ons laten, ons werk, onze collega’s en vrienden. Verdriet omdat wij niet kunnen voldoen aan alle verwachtingen. Verdriet omdat niet al onze verwachtingen uit zullen komen tijdens dit verlof. Verdriet omdat dingen anders zijn, dan we ze achter gelaten hebben(dat hoeft natuurlijk niet altijd verdriet te zijn, kan ook vreugde geven als het een positieve verandering is).

 

Een heel hoop verandering.

Een verlof is eigenlijk een grote verhuizing. En in ons geval is het een verhuizing van het ene land en cultuur, Papua, naar het andere land en cultuur, Nederland. Als je leeft in een ander land, dan hebben veel dingen een andere betekenis. En in elk land moet je dat weer soort van “uitvinden”, wat dingen betekenen. Een aantal voorbeelden volgen hieronder.

 

Papua	Nederland
Rijden we met de auto aan de linkerkant van de weg.	Rijden we met de auto aan de rechterkant van de weg
Ons autostuur zit rechts	Ons autostuur zit links (van af de achterkant van een auto gezien)
Hier maken we U-bochten als we de andere kant op willen.	Op bepaalde wegen krijg je een boete als je daar een U-bocht maakt om om te keren
Onze maximale snelheid die ik heb gereden in papua is 60km/h	Onze maximale snelheid die ik in Nederland heb gereden is 130 km/h
Sirene van ambulance kan betekenen dat er een begrafenis is. Of dat er een collone van soldaten langs wil	Sirene van ambulance kan betekenen dat er een ongeval is, en dat er mensenreddend te werk wordt gegaan.
Toeteren: Als je ergens langs wilt. Als je de ander wilt waarschuwen dat jij eraan komt. Om te vragen of er iemand een lift nodig heeft. En om “hallo” te zeggen.	Toeteren alleen in noodgeval. Of als er een bruiloft is.

 

Onze vastheid ligt in God

In tijden van verandering zoals dit merken we dat het erg veel van ons allemaal vraagt. Wijzelf en onze kinderen hebben vaak nachtmerries en nare dromen in deze periode. Daarom proberen we te midden van de drukte en onrust, bewust tijd met onze kinderen, gezin, en God te nemen. En we laten ons bemoedigen door God. Afgelopen week werden we geraakt door Psalm 23. Judith en Kaleb zeiden de psalm beide volledig op in het Engels en ik las hem voor in het Nederlands.

De Heer is mijn herder,

Mij ontbreekt niets….

 

Ook al ga ik door een dag vol van schaduw des doods

U bent met mij,

Uw stok en staf, die vertroosten mij.

 

Surely goodness and mercy,

Will follow me

All the days of my life

And

I will dwell in the house of the Lord, for-ever.

 

 

God is onze herder en leidt ons, het ontbreekt ons aan niets. Hier in Papua ontbreekt het ons aan niets, maar straks in Nederland ontbreekt het ons ook aan niets. Hij zal ons leiden, wij hoeven alleen te volgen.

Zijn stok en staf vertroosten ons. God troost ons, zoals niemand anders ons kan troosten. Hij doorgrond en kent ons en weet wat wij nodig hebben. Het is ZIJN STOK en ZIJN STAF die ons vertroosten.

God beloofd bij ons te zijn, in goede en mooie dagen maar ook op de moeilijke dagen. “U bent bij mij, zegt Psalm 23.” U bent bij mij hier in Papua. Maar U bent ook bij mij in het vliegtuig. U bent bij mij in Nederland. Doordat U bij mij bent, kan ik alles aan, door Christus die mij kracht geeft.

Goedheid, genade, geluk, barmhartigheid, zegen en weldaad zullen ons volgen, al de dagen van ons leven. En wij zullen verblijven in het huis van de Heer voor altijd!