Veldboeket/veldbloemen

 

Schrijf over iets wat onbeduidend lijkt voor anderen maar toch waardevol is voor jouw, luidt de opdracht van deze week. ’t Mag van alles zijn en niets is gek of raar, het is namelijk een waardevolle herinnering voor jouw.  Veldboeket/veldbloemen heet daarom de titel van deze blog.

 

Als je in de lente in Nederland komt dan zijn vaak de bermen van de weg begroeid met grassen en bloemen. Veldbloemen. Oase’s van klaprozen, boterbloemen, magrieten, korenbloemen, fluitekruid of paarse distels, kom je tegen terwijl je over de weg je haast naar de volgende bestemming. Hoeveel mensen zouden ze opmerken? Zelfs de bermen bij de snelwegen staan er vol mee. Wat kan ik daarvan genieten terwijl we er langs rijden. De tuin van God is prachtig. 💓

 

Als er een mogelijkheid is om een veldboeket te plukken, dan grijp ik die vaak aan. Ook tijdens ons laatste verlof stond er weer een veldboeket op tafel. Dit keer niet geplukt door mij of door mijn man. Het was mijn zoontje, die met deze bloemen thuis kwam. Met een grote glimlach op z’n gezicht en een bosje veldbloemen in z’n hand stond hij voor mij.  Hij had mijn lievelingsbloemen geplukt en liet ze vol trots aan mij zien. “ Mama, van deze bloemen houdt u toch? En kijk er was ook één klaproos.” Mijn hart smolt en ik voelde me geraakt. De liefde die hij daarmee uitsprak zonder woorden.

Hij had aan mij gedacht

en die speciale bloemen geplukt

 die special voor mij waren.

En hij was er nog eens heel trots op,

 zo lief.

 

Veldbloemen, zo onbeduidend, zo waardevol.