Avontuur

 

Maar mijn God zal u, overeenkomstig Zijn rijkdom, voorzien van alles wat u nodig hebt, in heerlijkheid, door Christus Jezus. Fillipenzen 4:19

Elke maand schrijf ik 4 blogs oftewel bijna elke week een blog. Als ik nu terugkijk zie ik dat ik in de maand mei maar 1 blog geschreven heb. Was mijn leven zo rustig dat er niets was om over te schrijven? Niks is minder waar.

De maand mei begon zoals elke andere maand, een gewone maand. Sinds het nieuwe jaar heb ik mij voorgenomen om opmerkzaam te luisteren en gehoorzaam te zijn aan de stem van de Heilige Geest. Ook als het heel raar zou zijn, wat ik zou moeten doen. In de eerste week van Mei sprak de Heilige Geest tegen mij dat ik mijn huis moest opruimen. En omdat ik mijzelf wil trainen in het gehoorzaam zijn, vroeg ik niet: “waarom zou ik dat doen?” Begon ik niet met discussiëren, maar koos ik ervoor om te gehoorzamen. Alle kasten werden bekeken, schoolpapieren rigoureus uitgezocht en elke kamer flink opgeruimd. (kdenk dat als er nu één Nederlander in mijn huis zou kijken dat hij zich zou afvragen of ik überhaupt wel iets gedaan heb😉). Afijn, mijn huis ik schoon! Ik vroeg me uiteraard wel af, waarom ik mijn huis aan het opruimen was. Ik ruim ons huis altijd op voordat ik ergens heen vertrek zodat ik in een schoon huis terug kom.

Dat Ik mijn huis moest opruimen van God, zou inhouden dat ik op korte termijn waarschijnlijk zou vertrekken naar Nederland. Naar Nederland? Ik heb geen huis in Nederland. Ik heb geen auto in Nederland. Ik kan niet bij familie wonen, zoals het gebruikelijk is in Indonesië. Waar zouden we moeten leven?  “Ok Heer, Ik wil groeien in geloof. Zoals U de discipelen uitzond twee bij twee en U zorgde voor hen. Zo wil ik ook leren om U te vertrouwen. Dus ik kies ervoor om niks te regelen. Ik wil zien hoe U dit voor ons gaat regelen. Ik wil U vertrouwen. Dat houdt dus in, dat ik geen plannen maak maar U volledig vertrouw.” Een schoon huis dus…

Ik vertelde tegen een vriend; Ik heb mijn huis opgeruimd, waarschijnlijk gaan we binnenkort snel weg naar Nederland. Ik heb geen plan, maar ik weet dat God mij aan het voorbereiden is. Als het gebeurd, dan gebeurd het snel en is het nodig dat we daar zijn.

In de week die volgde was Wilbert bij ons op bezoek. Hij heeft een leidinggevende functie binnen de MAF. Het mooie is dat hij altijd iets organiseert om ons ICT-team bij elkaar te krijgen. Op één of andere manier bedenken we zoiets nooit zelf, maar als Wilbert er is dan gaan we als ICT-team naar het strand of gaan we met elkaar uit eten. Zo ook deze keer. Die zaterdag waren we op het strand met het ICT-team. En zomaar uit het “niets” vertelde Wilbert dat hij iemand wel een gratis ticket kon geven. En ik grapte: “Oh ons huis is schoon, je kan die ticket wel aan ons geven:)” Zo hadden we ineens een gesprek en ontstond het idee om op korte termijn naar Nederland te komen. De maandag die volgde vroegen we toestemming aan verschillende mensen, dinsdagavond kregen we de tickets van MAF-NL en informeerden we het hometeam.

Je moet weten, de meeste Nederlanders plannen hun leven. Ze maken plannen wanneer ze op vakantie gaan, wie ze gaan ontmoeten en zelfs wat ze gaan eten. Concreet houdt dat dus in, dat er geen grote kans is dat er een huis beschikbaar is en dat we waarschijnlijk in een geleende tent ergens op het strand moeten gaan leven. Theo en ik willen groeien in vertrouwen op God: en bewust kozen we ervoor om te gaan slapen. Nadat we dinsdagavond het hometeam hadden geïnformeerd en terwijl we gingen slapen zei Theo: “Je zou zien, morgenochtend als we wakker worden heeft God gezorgd voor een auto en een huis waarin we kunnen leven. “

De volgende morgen koos ik ervoor om niet op mijn telefoon te kijken, maar gewoon te gaan hardlopen en te praten met de Heer. “Heer, ik vindt het zo spannend! En mensen in Nederland gaan ons echt gek vinden! Ze gaan ons afkraken, raar vinden en boos zijn, omdat wij willen vertrouwen op U en zij moeten meebewegen. Zij voelen zich verantwoordelijk voor ons. Maar niet hun zijn verantwoordelijk voor ons, maar U bent het. Ik wil U vertrouwen. En als ik nu dingen zelf ga regelen geef ik U niet de kans om iets te regelen. En het is geen blijk van vertrouwen, meer van wantrouwen. Ik weet dat U Mijn goede Vader bent die Uw kinderen goede gaven wil geven. Ik wil zien hoe U gaat zorgen voor mij, en mij verheugen daarover.”

Na het sporten ging ik naar binnen en toen belde een vriendin uit Nederland ons op, iemand uit ons hometeam. Ze zei: “Ik heb een huis en ik heb een auto.” Theo’s woorden waren waar geworden. Theo was namelijk net uit bed😁😛. Wouh! Dan wordt je stil en moet ik zelfs even slikken. God heeft gewoon voorzien! Hij heeft gewoon gedaan wat Hij beloofd heeft: Ik zal overeenkomstig mijn Rijkdom, voorzien in alles wat je nodig hebt! Dat geeft vertrouwen om naar Nederland te gaan. Dat geeft vreugde. Op God kan ik aan! Ook als het moeilijk is. Diezelfde dag kregen we nog een huis aangeboden en konden we kiezen uit twee huizen.  

In de dagen die volgden had ik alle rust en tijd om de koffers te pakken en afscheid te nemen van onze vrienden. Ik kwam tot de ontdekking dat God mij in Papua rijk gezegend heeft met moeders, vriendinnen, vrienden en collega’s. Wouh! Op zondag vertrokken we vanuit Papua naar Nederland. De Christelijke Nederlander die dit nu leest, denkt dat we heidenen zijn en ik snap hun gevoel. Toch heb ik in de dagen voordat ik vertrok, op de dag van vertrek, bovennatuurlijke vrede ervaren. Ik ga in deze blog geen pleidooi houden voor zondagsreizen. Ik vertel alleen hoe God voor mij voorzien heeft in alles wat ik nodig heb. Vrede was hard nodig om voor het éérst te gaan reizen op één zondag!

Terwijl we onderweg waren, was er nog niemand die ons zou ophalen van het vliegveld. Er waren wel mensen die misschien zouden kunnen, maar er waren geen mensen die concreet hadden gezegd: “Wij komen jullie ophalen”. Ik zei tegen God: “Heer, ik hoef geen mensen die ons ophalen van schiphol die er iets voor terugverwachten. Ik hoef geen mensen die het niet van harte voor U doen. Ik hoef geen mensen die een dubbele agenda hebben. Heer, Ik wil U vertrouwen voor mensen die ons “thuis” gaan brengen. En dat lijkt zelfs nog moeilijker dan U vertrouwen voor een huis en een auto! Help mij om in deze ook volledig op U te vertrouwen.” Toen we landen op Jakartha, was er één persoon die ons wilde ophalen. Toen we landen in kuala lumpur, hadden we twee mensen die ons wilden ophalen vanaf het vliegveld, dat zou voldoende zijn om ons gezin in Alblasserdam te brengen.

Aangekomen in ons huis: Hebben we nu een huis gekregen met een haardvuur, een overkapping, een groot bad en in Alblasserdam. Dat zijn wensen die God alleen wist. En waarin Hij voorzien heeft is nog meer dan we nodig hebben!

Maar mijn God zal u, overeenkomstig Zijn rijkdom, voorzien van alles wat u nodig hebt, in heerlijkheid, door Christus Jezus. Fillipenzen 4:19