Vandaag zat ik met m’n dochter op de
bank. Ze zuchtte eens diep en zei: “mama Klara* is niet meer mijn beste
vriendin….” Dit was de derde keer dat ik haar dat in korte tijd had horen
zeggen. Wie is mijn beste vriendin? Dat is een thema wat regelmatig terugkomt
in ons leven. Soms denk ik een vriendin te hebben, maar dan ineens ontdek ik
iets wat ik echt niet leuk vindt. Of soms blijkt dat ze mij toch niet zo goed
aanvoelt of begrijpt. Of ineens vertrekt mijn beste vriendin voorgoed of voor
een bepaalde tijd uit mijn leven. Soms zijn bepaalde vrienden heel ver weg en
leven ze in een andere cultuur en land dan wij leven. Wie wordt/is dan mijn
beste vriendin? En wat verwacht ik eigenlijk van vrienden?
Als Ik hier op aarde iemand zoekt die mij
volledig aanvoelt, mij volledig snapt, altijd leuk is, mij volledig vult, iemand
die mij vreugde geeft en nooit een moeilijke dag heeft of chagrijnig is. Dan
moet ik mijzelf teleurstellen. Die persoon bestaat niet en die ga ik hier op
aarde niet vinden. Er zijn altijd wel dingen te bedenken die een ander niet
goed doet. Kan ik een vriend van iemand zijn, als die niet hetzelfde is? Kan ik
een vriend van iemand zijn die anders dan mij in het leven staat? Kan ik
vrienden zijn met iemand uit een andere cultuur? Kan ik vrienden zijn met
iemand van het andere geslacht? Kan ik een vriend van iemand zijn die in mijn
ogen lelijk tegen mij doet? Of is dan de relatie gelijk voorbij en ga ik op
zoek naar iemand anders? Of ligt de sleutel naar vriendschap in iets anders?
Namelijk vergeving schenken, genadig zijn, sorry zeggen? Genadig zijn voor
mijzelf en voor anderen of soms gewoon in een periode van rust, om de vriendschap
nog eens te overdenken?
Wat heb ik nodig in een vriendschap? En
wat heeft de ander nodig in de vriendschap? Voor mij is tijd samen, één van de
sleutels om vrienden te worden. Tijd samen, het leven delen, goede gesprekken,
gesprekken van hart tot hart, samen een spelletje doen, maar vooral een heel
hoop tijd. In deze wereld waarin mensen continue heel erg druk zijn, lijkt het
hebben van tijd voor iemand, niet zo belangrijk. Naast een heel hoop tijd samen
vindt ik het belangrijk dat mijn vrienden eerlijk zijn, niet negatief praten over
anderen, mensen niet bewust uitsluiten en vooral anderen aanmoedigen. Ik heb
zelf heel bewust een aantal vrienden gekozen die mij kritische vragen mogen
stellen. Voor al de overige vrienden die ik dat niet verteld heb, geld de regel aanmoedigen en de ander positief opbouwen.
Sinds een korte tijd zit ik op een
boekclub en tijdens het bespreken van één van de boeken, kwam het onderwerp
vriendschap langs. Ik hoorde dat ik niet de enige ben ik die het moeilijk vind
om vrienden te maken en vriendschap te onderhouden. Daarom besloten we als
boekclub om deze maand ons te verdiepen in vriendschap. We zouden het boek
lezen: “the life counsel, 10 friends every women needs”.
Een aantal dingen die de schrijver deelt
wil ik ook delen. "Vaak verwachten we dat vrienden vanzelf komen en vriendschap
vanzelf ontstaat. Maar het hebben en onderhouden van vrienden en vriendschap
kost tijd. Voor westerse mensen zou het iets moeten zijn wat op één van onze
to-do-lijstjes moet staan, anders gebeurd het niet. Hou je voor dat de ander
altijd het goede met je voor heb. Geloven dat de ander het beste met je voor
heeft kost minder energie dan uitgaan van het slechtste. Bedenk dat op het
moment dat je kiest om je afspraak met de ander niet na te komen, hoeveel dit
zegt over de vriendschap die je hebt met deze persoon. En bedenk wat de
uitwerking van deze annulering zou kunnen zijn. We kunnen niet klagen over onze
eenzaamheid als we erg kieskeurig zijn met wie wij zegenen met onze
aanwezigheid. Het is waar dat regelmatig en frequent bij elkaar zijn zorgt voor
een diepere vriendschapsband dan soms eens een afspraak. Bemoedig anderen en
bouw de ander op. Hou van elke selfie en als er een kans is om je vriend te
bemoedigen en aan te moedigen doe dit!
En als laatste haalt de schrijver aan: je echtgenoot is niet je beste
vriend. Voor haar was het een “reliëf” toen ze tot deze conclusie kwam. Met je
echtgenoot ben je constant, heb je samen kinderen en deze voed je deze op en er
is sprake van een speciale “chemie”. Met je beste vriend heb je een andere
band, je hoeft niet samen eens te zijn over een opvoedingsstyle, je bent gewoon
beste vrienden. De schrijver noemt in haar boek 10 verschillende
vriendschapsrollen die een vriend kan hebben. Ze geeft handvaten voor het
hebben van vrienden en het onderhouden van vriendschap. Ze ziet het hebben van
vrienden als een bewuste keuze. Soms is het tijd om een vriendschapsband aan te
halen. Soms is het tijd om een vriendschapsband te laten te gaan en te rouwen
over het be-eindigen van de vriendschap. Dat geeft je later de mogelijkheid om
uit te kijken naar een nieuwe vriend. De schrijver beëindigd haar boek met
advies aan haarzelf: Denk na over wie jouw omringt met- houding, energie, vriendelijkheid.
Je vrienden hebben één van de grootste invloeden op je hele leven, dus denk
goed na over je keuze. En wees de vriend voor anderen, die jezelf graag had
willen hebben. En weet voor welke vriendschap je wilt vechten en welke je moet
laten gaan in liefde."
Stel ik kies om hier op aarde om iemands
allerbeste vriend te zijn, dan nog zijn er altijd dingen die ik soms niet zo
fijn/leuk vindt aan iemand. Is iemand daarom ineens niet meer mijn beste
vriend? Een wijze man zei eens: “Je bent pas een echte vriend, als je de
slechte dingen van iemand weet en er toch voor kiest om een vriend voor die
persoon te zijn….” Misschien moeten we de vraag omdraaien, niet wie is mijn
beste vriendin? Maar voor wie kan ik een vriend(in) zijn?
*Klara: is een verzonnen naam
Reacties
Een reactie posten